Δύναμη για θαύματα

 Γράφει ο Χρίστος Γεωργούσης

"Εάν μη ο σπόρος πεσών εις τη γην αποθάνη αυτός μόνος μένει. Εάν δε αποθάνη πολύν καρπόν φέρει" Το διάβασα όταν ήμουν 20 ετών μπροστά στις σελίδες του "Ζ", το μυθιστόρημα το Βασίλη Βασιλικού, γραμμένο με θέμα τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963.

Τι είναι να αποχαιρετήσει κανείς και τι να αναστήσει; Ο καθένας έχει τα δικά του πένθη, τις δικές του σκοτούρες και τώρα πέσαμε σε άλλη που δεν ξέρουμε πού θα μάς βγάλει.

"Ε, τι! Συμπληγάδες όλοι μας περνούμε//άλλες του κίτρινου στενές// κι όλες του κόκκινου κατάμαυρες".

Μας πλημμυρίζει το κόκκινο παντού, κόκκινο της αγαλλίασης, αλλά και της θλίψης. Ανάσταση χαράς και ανάσταση του νου και της σκέψης να ευχηθούμε. 

Η Ελλάδα πολλές φορές σταυρώθηκε και είναι θαύμα που άντεξε και αναστήθηκε μια και δυο και περισσότερες φορές! 

Ας αναστήσουμε το ενδιαφέρον για τον τόπο μας και για τους ανθρώπους, καθώς κλειστήκαμε σε στενότατα όρια και μάλλον χάσαμε πολλά χωρίς να το καταλάβουμε. 

"Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμο έξω". Ο καθένας ας εξεγείρει μέσα του τη δύναμη να κάνει θαύματα.